Henry Kissinger; Amerikan savaş makinesinin yaratıcısı mı, yoksa ürünü mü?

Uluslararası Grup Tasnim Haber Ajansı – Henry Kissinger kimdir? Amerika’nın ve 20. yüzyılın en önemli ve tartışmalı diplomatlarından biri olarak kabul ediliyor. Uzun ve çalkantılı bir kariyerin ardından Çarşamba günü 100 yaşında öldü.

Sırasında Richard Nixon ve Gerald Ford’un başkanlıklarında, Amerika Birleşik Devletleri’nde Dışişleri Bakanı ve Ulusal Güvenlik Danışmanı olarak görev yapmış ve 1977 yılında Amerikan hükümetinden ayrıldıktan sonra görüşleri Amerikan dış politikası alanında hâlâ önemli sayılmaya devam edilmiştir.

Bazı biyografi yazarlarına göre Kissinger, Amerika’nın başarılı Soğuk Savaş çevreleme stratejisinin ana yazarı George Kennan ve aynı zamanda Soğuk Savaş’ın diğer mimarlarıyla aynı konumdadır. savaş sonrası dünya sistemi. 2. Dünya Savaşı yer almaktadır.

Siyaset alanında gerçekçilik teorisyenlerinden biri olarak kabul edilir ve bu bakış açısını temel alır. , dünyayla etkileşime “gerçek politika” adı verildi. (ahlaki fikirler yerine) inanılan: sonuçları ve dünyanın diğer bölgeleri için felaketleri ne olursa olsun Amerikan çıkarlarının ilerlemesine öncelik veren bir görüş.

Buna dayanıyor. Kissinger, Vietnam Savaşı sırasında Kamboçya’nın bombalanmasında rol oynayarak, Pakistan’ın Bangladeş’teki soykırımını destekleyerek ve Arjantin diktatörlüğüne yeşil ışık yakarak savaş suçları işlemekle suçlanıyor. o ülkenin muhalefetine karşı “kirli savaş”.

Kissinger’ın rol oynadığı Kamboçya’nın bombalanması, komünist grup “Kızıl Kızıl”ın yükselişine yol açtı. ve bir milyondan fazla insanın korkunç bir şekilde katledilmesi. ABD’nin Kamboçya’yı işgal etmesinden sonra Kissinger, Vietnam’la kendisine Nobel Barış Ödülü’nü kazandıran barış görüşmelerini tamamladı, ancak sonuçta yalnızca iki yıl sonra Amerika’nın o zamana kadarki bir savaşta en kötü yenilgisiyle Kuzey Vietnam’ın aşağılayıcı işgaline yol açtı ve bunu gösterdi. ödül erken övgüydü.

Kissinger ayrıca Şili’nin komünizm yanlısı seçilmiş Başkanı Salvador Allende’ye karşı 1973’teki darbeyi destekledi ve 1971’de Bangladeş’teki soykırıma kayıtsız kaldı. .

Nixon ve Kissinger, Doğu Pakistan’ın (daha sonra Bangladeş) bağımsızlığını engellemeye çalışan Pakistanlı generallerin arkasında durdular ve Bengalilere yönelik katliamı ve saldırıyı görmezden geldikleri için onları silahlı ABD yasalarını ihlal etmekle suçladılar. Princeton’da siyaset uzmanı olan Gary Bass daha sonra bu bölümü “Soğuk Savaş’ın en karanlık bölümlerinden biri” olarak tanımladı. Gizli Beyaz Saray kasetleri ve belgeleri, Kissinger’ın o dönemdeki iç toplantılarda “gözyaşı dökenleri” “ölmekte olan Bengalliler” olmakla suçladığını gösteriyor.

Birçok dış politika analisti, Kissinger’ın Gerald Ford’un başkanlığı sırasındaki politikalarının Afrika’da ve özellikle de Angola’da iç savaşa neden olduğuna inanıyor.

Bu Amerikalı diplomat, politikalarının sonuçlarından hiçbir zaman pişmanlık duymadı. Elbette bu politikaları izlemenin bedelini hiçbir zaman ödemedi ve insan hakları alanındaki geçmişine işaret eden eleştirilere her zaman alaycı bir tonla yanıt verdi.

Ancak Kissinger hayranları, kariyerindeki parlak noktaların karanlık noktalardan daha ağır bastığına inanıyor. Bu gruba göre, bu deneyimli diplomatın Çin’le ilişkilerin başlatılması ve eski Sovyetler Birliği ile uzlaşma da dahil olmak üzere başarıları, sicilinde görülen düşmanlıklardan daha ağır basıyor.

Kissinger’ın politikalarının, bir ulusun hayatta kalması konusunda karar verirken yapılması gereken soğuk hesaplamaların bir parçası olduğunu ve ahlaki değerlendirmelere yer bırakmadığını ileri sürüyorlar. Hatta bu grup, ABD’nin daha ahlaki bir dış politika izlemesi halinde daha fazla ölüm olacağını söylüyor.

Ancak kitaplarda, televizyon belgesellerinde ve birçok yazıda onu eleştirenler var. Kissinger’ın yalnızca bir savaş suçlusu olmadığını, aynı zamanda Amerikan dış politikasındaki emperyalist eğilimlerin ana kurucularından biri olduğunu ve bu ülkeyi iktidardan ayrıldıktan sonraki birkaç on yıl boyunca “sonsuz savaşlar” durumuna sokan ana kuruculardan biri olduğunu söylemiştik.

Kissinger’ın dış politikadaki nihai mirasının ne olduğunu belirlemek tarihçilerin, dış politika uzmanlarının ve gazetecilerin onlarca yıldır yapmaya çalıştığı zor bir iştir. Onun hakkında her zaman onun Amerikan savaş makinesinin ana kurucularından biri mi yoksa onun ürünü mü olduğu sorusu vardı. Bu savaş makinesinin onu işe getirdiği ve onu güçlendirmek ve modernleştirmek için azami çabayı gösterdiği açısından her iki görüş de bir bakıma doğru olabilir elbette.

Kisinger’la ilgili yadsınamaz olan şey, Arjantin, Bangladeş, Kamboçya, Şili ve dünyanın birçok yerindeki milyonlarca insanın onun mirasını bu savaş makinesinden ayıramamasıdır.

mesajın sonu/