Gürcistan içeriden İlk renkli devrimin temeli – birinci bölüm

Uluslararası Tasnim haber ajansına göre Şevardnadze’nin 9 yıllık iktidarı Gürcistan’da buna her zaman inişler ve çıkışlar eşlik etti. 1992 yılında göreve gelerek Gürcistan’ı belli bir çöküşten kurtaran o, bu ülkeyi yönettiği dönemde Gürcü toplumunda büyük bir memnuniyetsizliğe neden oldu.

Shevardnadze Gürcistan cumhurbaşkanı, çoğu zaman Amerika Birleşik Devletleri’nden, Batılı ülkelerden ve Dünya Bankası ve Yürütme gibi kurumlardan ödünç aldığı ekonomi politikalarıyla bu ülkedeki toplumsal çalkantıları görece sakinleştirmeye ve bağımsızlığını yeni kazanan bu cumhuriyetin çöken ekonomisine öncülük etti. Bu kurumların dayattığı politikalar, geçici barışı sağlamak olarak özetlenebilir.

Ancak sivil toplumun zayıflaması, ifade özgürlüğünün kısıtlanması, siyasi alanın daralması, siyasi alanın daralması gibi birçok farklı faktör, yaygın sistematik ekonomik yolsuzluk ve en önemlisi Batı’ya olan aşırı güven, bağımsızlığını yeni kazanan bu ülkeyi bir kez daha başka bir darbeye sürükledi.

Sonra, darbeye yol açan olayları inceleyeceğiz. Sovyet uydu ülkelerindeki ilk renkli darbe. .

İlk renkli devrimin temelleri

23 Kasım 2003 sabahı Tiflis sokakları huzursuzdu. Şevardnadze’nin binlerce muhalifi Gürcistan parlamento binasını kuşattı ve cumhurbaşkanının gönüllü olarak istifa etmemesi halinde binaya saldırmakla tehdit etti.

Hükümet başkanı uzlaşmaya ve istifaya hazırdı. . Sadece iki hafta önce yapılan parlamento seçimlerinde muhalefet seçmenlerden büyük bir destek aldı ve Şevardnadze’nin siyasi destekçileri parlamentodaki mutlak çoğunluğunu kaybetti.

Shevardnadze, ayrılma durumunda güvence verdi Kalabalık Protestocuların %90’ı muhalefet liderleriyle erken başkanlık seçimlerini görüşmeye hazır.

Ancak kararlı eylem ve derhal istifa çığlıkları sokaklarda daha da yükseldi. televizyon merkezini ve İçişleri Bakanlığı binasını işgal etmek. Polis birimleri ve askeri birlikler birbiri ardına protestocuların yanına giderek onların yanında yer aldı.

Muhalefet güçlerinin lideri “Mikhail Saakashvili”, orada bulunanlardan askerlere teslim olmamalarını istedi. Başkanın sözleri ve “Shevardnadze’nin sonuna kadar istifası konusunu takip etti ve sonunda bu, aynı günün akşamı Tiflis’e seyahat eden Rusya Dışişleri Bakanı Ivanov’un arabuluculuğuyla oldu. O zamanlar ülkedeki krizden çıkmanın en iyi yolunun Şevardnadze’nin istifası ve erken seçim olduğu görülüyordu.

Darbeden Devrime

2003 Gül Devrimi, bağımsızlığını yeni kazanan Cumhuriyet’te meşru olarak seçilmiş hükümeti devirmeye yönelik ilk başarılı girişimdi. Gürcistan değildi Gürcistan’ın ikinci cumhurbaşkanı, Sovyetler Birliği’nin eski dışişleri bakanı ve perestroyka planının ideologu Eduard Şevardnadze, 1992 yılında Gürcistan’da yapılan askeri darbe sonucunda iktidara gelmiş, destekçileri radikal milliyetçi Zoviad Gamsakhurdia’yı devirmiş, Başkan olduktan sadece bir yıl sonra, kendisine en geniş yetkileri verdi ve siyasi muhalifleri bastırmaya başladı.

Akut siyasi çatışma, Abhazya ve Güney Osetya’da hızla kanlı bir iç savaşa dönüştü. Gürcistan’da “zovidistler” ile onların “ılımlı” muhalifleri arasında silahlı çatışmalar birkaç yıl devam etti.

Silahlı çatışmaların sona ermesinin ardından ülke derin bir ekonomik krize girdi. Kendini bir insanlık felaketinin eşiğinde buldu. Diplomatik tecrübesi nedeniyle Batı’da büyük nüfuza sahip olan Şevardnadze, Gürcistan’ı kıtlık ve kaostan kurtarmak için doğrudan ABD’ye başvurarak yardım istedi.

Yardım çağrıları duyuldu. 1992 ile 2001 yılları arasında Amerika Birleşik Devletleri Gürcistan’a 1,1 milyar dolardan fazla ekonomik yardımın yanı sıra Avrupa Birliği ve Uluslararası Para Fonu’ndan periyodik yardım sağladı. Bu yardımlar Gürcistan hükümetinin hükümetin çöküşünü önlemesine ve ülkenin ve cumhurbaşkanının göreli bir iktidar istikrarı sağlamasına olanak sağladı. Gürcistan, NATO’nun “Barış için Ortaklık” programına katıldı ve kısa sürede topraklarını yabancı kuvvetlerin eğitimi için NATO ve Batılı güçlere verdi.

Batılı uzmanların ve uzmanların kontrolü altında, askeri reformlar Genellikle eski Sovyet yapılarını temel alan istihbarat servisleri ve orduda büyük bir tasfiyeye yol açtı. Örneğin, Gürcistan’ın Washington’daki eski büyükelçisi “Tedo Japaridze”, Gürcistan Güvenlik Konseyi’nin başına atandı.

İçinde Gürcistan hükümetinin ABD ile ortaklığının güçlenmesinin ardından, Gürcistan’ın başka bir stratejik ortak olan Rusya ile ilişkileri tahmin edilebileceği üzere soğumaya ve kötüleşmeye başladı. Rusya, Çeçenistan’da Rus çıkarlarına karşı faaliyet gösteren yasadışı silahlı gruplara saldırmak için Gürcistan topraklarını kullanacak.

Aynı zamanda, Ekim 2001’de Gürcistan, Afganistan’da El Kaide ve Taliban’a karşı bir operasyon başlatmak üzere ABD kuvvetlerine ev sahipliği yaptı.

Sivil toplum kuruluşlarının varlığı

Bu dönemde Batılı kar amacı gütmeyen kuruluşlar Gürcistan’a döküldü. 2000’li yılların başında STK’ların istihdam ettiği kişi sayısı dört bine ulaşmış olup, bunların önemli bir kısmı resmi olarak siyasi olmayan vakıf ve hareketlerden (eğitim ve insan hakları) oluşmaktaydı.

Ve Bunlardan en etkilisi, Amerikalı finansör George Soros’un desteğiyle oluşturulan Kamara örgütüydü (Gürcüce: “Yeter!”). Doğası ve yapısı itibarıyla bu örgüt, Sırp derneği “Otpor!”a çok benziyor. Yugoslavya’daki “buldozer devrimi”nin ve “Slobodan Miloseviç”in devrilmesinin arkasındaki itici güç haline gelen bu örgüt çalışmaya başladı. Ayrıca yaklaşan parlamento seçimlerini izlemek üzere onlarca sivil toplum kuruluşu kuruldu. Bunlar, Şevardnadze rejiminin yıkılmasında kilit rol oynayacak sivil toplum kuruluşlarıdır.

Hem “Kamara” hem de diğer kar amacı gütmeyen kuruluşlar Gürcistan’da faaliyete geçenler, yetkililerle savaşma deneyimini aktif olarak meslektaşlarından ve Batı ülkelerinin koruyucularından ödünç aldılar. Faaliyetlerini, Renkli Devrimler’in ideologu Jane Sharpe tarafından önerilen, Yugoslavya’da test edilen yöntemlere dayandırdılar.

1970’lerde, Harvard Üniversitesi profesörü Jane Sharpe ve Amerikalı sosyolog, bu konuyu dikkatle ele aldılar. Dünyadaki şiddet içermeyen protesto faaliyetlerinin tüm yöntemlerini incelemiş, sistematize etmiş ve net bir şekilde tanımlamıştır.Hükümet ve uygulanan politikalar…. Sharp, ünlü eseri “Diktatörlükten Demokrasiye”de bu pasajlardan ve diğer birçok protesto biçiminden ayrıntılı olarak bahseder. Düzinelerce dile çevrilen ve daha sonra Renkli Devrimlerin İncili olarak adlandırılan

Sharp’ın, Miloseviç’in devrilmesi sırasında Yugoslavya’da başarıyla test edilen yöntemleri, birçok sivil yöntemin temelini oluşturdu. Gürcistan’daki siyasi dernekler.

ekonomik sorunlar

2000’li yılların başında, pek çok kişi için ve dışarıdan gözlemcilere göre, ülke 1990’ların şoklarını atlatıp Batı’nın istediği kalkınma yoluna emin adımlarla girebilmiş gibi görünüyordu. Ancak ne Amerikan mali yardımı ne de danışmanların tavsiyesi Batılılaşma Gürcistan ekonomisindeki yapısal sorunların çözümüne yardımcı olmadı. Mali yardım almak bütçede boşluklar yarattı ve bunun sonucunda sosyal harcamaların tüketim hattı tıkandı, bu da başlı başına toplumun çoğu kesiminde toplumsal memnuniyetsizliğe yol açtı.

On Öte yandan Gürcistan ekonomisinin, o dönemde ekonomik toparlanma ve reform sürecinden geçen ve çok sayıda ekonomik krizle uğraşan Rusya’ya büyük ölçüde bağımlı olduğunu da belirtmek gerekir.

Sovyet ekonomik altyapısının bozulması birçok Gürcü şirketinin işlerinin aksamasına neden oldu ve bunun sonucunda kamu hizmetleri sektörü ülke ekonomisi için tamamen çok amaçlı bir kara deliğe dönüştü.

Yani 2003 yılına gelindiğinde Batı’nın mali yardımlarıyla dondurulan ekonomik sorunlar yeniden canlandı. Bu koşullar bir zamanlar Gamsakhurdia’nın gücünün düşmesinde rol oynamıştı ve şimdi aynı sorunlar, Shevardnadze’ye karşı mücadelede muhalefetin ana kazanan kartı haline geldi.

Rapor: Mehdi Tebrizi

devam ediyor…

mesajın sonu/