Rusya’nın İsrail açısından önemi ve gerekliliği; Netanyahu Moskova’yı kaybedecek mi?

Uluslararası grup Tasnim haber ajansına göre, krizin başlamasıyla birlikte Ukrayna, Siyonist rejimin liderleri ilk başta bu savaşın ortasında olmaya çalıştı. Bu rejimin döneminde başbakan olan Naftali Bennett’in çağrıları ve çeşitli çabaları, partileri memnun etmeye çalıştığını gösteriyordu. Bu politika aynı zamanda İsrail’de muhalefeti de beraberinde getirdi.

Bu rejimdeki bazıları Moskova’nın daha açık ve net bir şekilde kınanması ve Batı yaptırımları eşliğinde olması gerektiğine inanıyordu; bir diğeri ise örneğin: Netanyahu, Tel Aviv’in Moskova ile stratejik ilişkilerini bozmaması gerektiğine inanıyorlardı.

Savaşın uzaması ve tüm arabulucuların krizi durdurma konusunda başarısız olması, Tel Aviv’i yeni bir krizle uğraşmaya zorladı. Batı’dan ve Avrupalılardan büyük miktarda diplomatik baskı ve yaptırımlar geldi.

İsrail’in Ukrayna ile işbirliği ve bu ülkeye silah yardımı göndermesi, Batı ve Avrupa’nın Rusya’ya yönelik yaptırımları da etken oldu. Moskova ile Tel Aviv arasındaki ilişkilerin soğuması.

Rusya ile İsrail’i bir arada tutan faktörler

Rusça Başkan Putin, ortağı ve stratejik ortağından böyle bir davranış beklemiyordu ve bu tepkinin yansıması Moskova’nın Gazze savaşında Tel Aviv ile işbirliği yapmamasıydı. Hamas’ın 7 Ekim’de İsrail’e düzenlediği saldırının ardından Rusya, bir yandan bu saldırıyı kınamadı, diğer yandan da Filistin halkına ve Hamas güçlerine desteğini açıkladı.Hamas güçleriyle İsrail ile müzakerelere girdi ve çok sayıda Rus Yahudi esiri serbest bırakmayı başardı. Putin’in bu eylemi Netanyahu tarafından fark edilmiş ve Putin ile Netanyahu arasındaki son telefon görüşmesinde Putin’den Hamas hapishanesindeki İsrailli tutuklulara yardım etmek ve serbest bırakmak için elinden geleni yapmasını istemişti.

Putin ayrıca Netanyahu ile yaptığı telefon görüşmesinden, Filistin direniş güçleri ile İsrail arasında arabuluculuk yapmak ve gerilimi azaltmak için Hamas komutanlarıyla müzakerelerde bulunduğunu söylüyor.

Netanyahu’ya borcu var. Son yıllarda özellikle Suriye krizi sonrasında Putin’le ilişkilerini yakın ve sıcak tutmaya çalıştı. Putin ile Netanyahu arasında 10’dan fazla görüşme oldu. Bu arada Netanyahu, Rusya Devlet Başkanı ile yaptığı tüm görüşme ve görüşmelerde, İran’ın Suriye ve Golan’daki varlığının Tel Aviv için oluşturduğu tehlikenin tekrar tekrar vurgulandığını ve bu konunun Siyonistler açısından oldukça önemli olduğunu vurguladı.

Ancak Rusya’nın Gazze savaşına verdiği desteğin belki de temel nedeni, İsrail’deki Rus Yahudi nüfusunun varlığıdır. İstatistiklere göre işgal altındaki bölgelerde yaşayan 8 milyon Siyonist nüfusun yaklaşık 1 milyonu son 60 yılda Rus göçmenlerden oluşuyor. İstatistikler onların İsrailli Araplardan sonra İsrail’de yaşayan en büyük ırksal azınlık olduğunu gösteriyor.

Aynı zamanda Putin’in bölgede olumlu bir düzen yaratma çabasını da not etmek gerekiyor. Basra Körfezi ülkeleriyle ekonomik ilişkiler fırsatından yararlanılması ve işgal altındaki topraklarda Rus Yahudilerinin varlığı, Hamas liderleriyle iletişim ve Moskova’nın onlara desteği, Rusların müzakerelerde arabuluculuk yapması için önemli teşviklerdir. Gazze savaşı.

Tel Aviv Moskova’yı kaybedecek mi?

Burada önemli olan soru şu: Putin bunu başaramazsa Hamas ve İsrail güçleri arasında arabuluculuk yaparsa Moskova ile Tel Aviv arasındaki ilişkiler ortadan kalkacak mı? Peki aralarındaki ilişkilerin kopması durumunda hangi taraf zarar görecek ve incinecek? İsrail zaman zaman soğuk ve sürtüşmeli davranmış olabilir ancak aralarındaki ilişkilerin hiçbir koşulda bozulmayacağı açıkça ifade edilebilir. İsrail’de Rus kökenli Yahudilerin varlığı ve aralarındaki tarihi geçmiş ve kültürel ilişkiler. Çünkü ilişkilerin soğuması ilişkilerde keskin bir düşüş anlamına gelmiyor.

İsrail’de yaşayan pek çok Rus asıllı Yahudinin İsrail’de hayati bir rol oynadığını da hesaba katmak gerekir. Ekonomi ve İlişkilerin kaybının İsrail üzerinde ağır bir ekonomik etkisi olacaktır.

Ayrıca Moskova-Tahran ilişkilerinin son yıllarda güçlenmesi ve İsrail’den ciddi bir tehdit algısı yaratılması nedeniyle. Tahran’dan İsrail’e. Bölgede İsrail ile Rusya arasındaki iletişimin varlığı, Tahran’ı Moskova’dan uzak tutmak için güvenli bir nokta. Bu ilişkileri sürdürmek belirli bir kişiye bağlı değildir, yani İsrail ister Netanyahu’yla ister başka biriyle bu ilişkileri sürdürmeye çalışacaktır.

Bunun gücü bile, Netanyahu’dan başkasıyla ilişkiler de giderek daha güçlü görünmeli. Çünkü İsrail’de kişi öncelikli değildir ve sistem ile geleneksel ilişkiler İsrail’in dış politikasının merkezi işaretidir.

Son olarak Rusya’nın da bu ülkelerden biri olduğunu belirtmeliyiz. Etkili seçenekler. Ve sonuç da Gazze savaşında barış ve ateşkes yaratılmasıdır.

Belki de görünen o ki Batı, Gazze savaşında onlara silah sağlayarak etkili bir rol oynamıştır. İsrail, ama durum böyle olmamalı, şu önemli şeyi unuttu ki, Gazze’deki savaşın üzerinden 70 gün geçtikten sonra İsrail güçleri Hamas’ı yenmeyi başaramadı ve bu Batı’nın stratejik başarısızlığının bir işareti. Bölgede ve en önemlisi Batı’nın Hamas komutanlarıyla herhangi bir iletişimi ve ilişkisi yoktur ve onlar üzerinde krizi kontrol etme konusunda hiçbir etkisi yoktur.

Bu, Hamas komutanlarıyla herhangi bir iletişim ve ilişki kurmamıştır. Savaşın tarafları arabuluculuk ve savaşın kontrolünü etkileme konusunda en önemli önceliklerden biri olarak kabul ediliyor.

Rusya, İsrail’le olan kültürel ilişkileri ve ayrıca ilişkileri nedeniyle bu ayrıcalığa sahip. Hamas komutanlarıyla yapılan görüşmelerde, Gazze savaşında arabuluculuk ve Siyonist rejimin saldırganlığının sona ermesi ve sivillerin öldürülmesinin sona erdirilmesi için en iyi seçenek olarak değerlendiriliyor.

> clearfix” class=”clearfix”/>