Türk toplumu ve seçim sonrası siyasi cesaretsizlik

Uluslararası grup Tasnim haber ajansına göre, üzerinden 7 ay geçmesine rağmen Türkiye’nin önemli seçimleri gerçekleşti. Geçti ama birçok siyasi yorumcu ve parti lideri hala bu konuyu konuşuyor. Biz partileri terk etmedik ve son birkaç ayda Erdoğan’ın muhalifleri saflarında yer alan onlarca önde gelen siyasi ismin istifasına tanık olduk.

Ali Bayramoğlu, Türkiye’nin siyasi yapısındaki değişiklik ve reformların seçimlerden önceki günlerde dalga dalga yayıldığını ancak şimdi muhalifler ve destekçilerinin farklı bir ortamda olduğunu ve siyasi cesaretsizliğin yutulduğuna inanıyor toplum.

Ankara’da yayımlanan gazetenin bugünkü analitik notu, Türkiye’de son seçim sonuçlarının önümüzdeki yıl siyasi gelişmeler sürecini nasıl etkileyeceğini inceliyor.

Seçim öncesi Türkiye, seçim sonrası Türkiye ve gelecek

Artık 2023 yılının sonuna geldik. Dünyanın genel durumu hepimiz için ortadadır. Çok zor ve kötü bir dönemden geçtiğimizi biliyoruz. Ülkemiz Türkiye’nin de durumu aynı, maalesef hâlâ yüzde 65 enflasyonla karşı karşıyayız, ücret artışları enflasyonun çok altında, yoksulluk bizim için devam ediyor. Elbette Türkiye’nin sorunu sadece enflasyon ve ekonomik kriz değil, ülkemizin hukuk ve yargı sisteminde de içler acısı bir duruma tanık oluyoruz. Ama biraz da Türkiye’nin iç politikasından bahsedelim.

Böyle bir şeyin kuşkusuz genel bir ayrıma dayandırılması gerekir: Türkiye’nin iç siyasetinin 2023 seçimleri öncesi ve sonrası durumu. . Bu iki imaj arasında ciddi bir fark var, çünkü seçimlerden önce demokrasi ve siyasete inanç açısından değişim umudu zirvedeydi ama övgüsüz söylemek gerekirse, seçimlerden sonra hayal kırıklığı ve bir nevi depolitizasyon ve kaçamaklaşma yaşandı. Ülkede rasyonellik hakim oldu. .

2023’teki önemli seçimler öncesinde, seçmenlerin açık bir şekilde kutuplaştığını ve seçmenlerin iki otoriter ve demokratik tarafa bölündüğünü, çatışmalarının kültür savaşlarının ötesine geçtiğini gördük.

Temel olarak 2021’de küresel nedenler ve Corona salgınının baskısıyla patlak veren ve Erdoğan’ın inadı ve bilgisizliğiyle derinleşen ekonomik kriz hepimizin hayatına gölge düşürdü. Piyasa ve ekonomik koşullar, ülkenin psikolojik olarak olası bir güç değişimi içinde olduğunu gösterdi.

Öte yandan, sağdan sola farklı ideolojik kökenlere sahip muhalif siyasi partiler geldi. “Demokrasi ve Reform Cephesi”ni Türkiye siyasi tarihinde eşine az rastlanır bir şekilde ilerletmek için bir araya geldiler.

Bu şekilde Kürt siyasi partisi HDP’nin de desteğini aldılar. Seçime katılım yüzde 10 civarında ve yıllardan beri ilk kez Erdoğan muhalefeti seçim öncesi kazandığını hissettiği bir pozisyona sahip.

Seçimin kesin sonuçlarının, tüm tahminlerin aksine, Erdoğan’ın muhaliflerinde şok ve umutsuzluk, iktidar partisi için ise bir tür “çifte özgüven” yaratması garip bir psikolojik ruh haliydi.

Bu başarısızlığın etkileri kısa sürede kendini gösterdi ve yaşanan şok, kronik hayal kırıklığına dönüştü. Özgüven kaybı ve siyasi motivasyon düşüklüğü yeni sorunlarımız haline geldi ve etkileri günümüze kadar uzanan ve Türkiye’nin mevcut siyasi iklimini etkileyen üç acı sonuçla karşı karşıya kaldık:

1. Toplumun makro düzeyinde ülkenin siyasi durumuna karşı isteksizlik ve ilgisizlik.

2. İç gerilim ve çatışma şeklinde siyasi kriz durumu Siyasi partiler düzeyinde. Hatta bazı partilerde ciddi bir iç siyasi çalkantı yaşanmış, bazılarında ise liderlik ve yönetim kadrolarında değişikliklere ve çok sayıda istifaya yol açmıştır.

3. Adalet ve Kalkınma Partisi’ne ve Erdoğan’a yönelik birçok protesto ve eleştiriye tanık oluyoruz, demokrasi ve anayasa ihlali suçlamaları sürekli tekrarlanıyor ama genel olarak sanki herkes bu partiyle anlaşmış, kimse kavga etmiyor, protesto etmiyor.

İş dünyasında, uluslararası alanda ve hatta Kürt siyasetçiler arasında da kaçınılmaz olan, Erdoğan ve hükümetinin güç merkezi olarak kabul edildiğine, onunla işbirliği ve koordinasyonun kurulduğuna şahit oluyoruz.

Ayrıca Erdoğan hükümetini destekleyenler arasında özgüvenin artması, muhafazakarlığın, milliyetçiliğin ve otoriterliğin giderek Türkiye’nin doğal sosyo-politik durumu olarak kabul edilmesine ve hakim dalga haline gelmesine neden oldu.

Artık Türkiye’de, taraflarını şu şekilde sıralayabileceğimiz bir tür siyasi üçgen ve üçlü ortaya çıktı:

Toplumu tasarlayan ve yöneten siyasi lider.

Otoriter siyaset.

Milliyetçi dalganın düşüncelerine dayanan propaganda ve otorite.

Bu üçgen adeta herkese dayatılıyor ve sanki Türkiye’nin yeni ve doğal tarihi yolunun böyle bir modelle tanıtılması gerekiyormuş gibi.

Fakat diğer tarafta, Baskın dalga Hem iktidar hem de muhalefet gruplarını kuşatan seçim sonrası sosyo-politik durum şu özelliklere sahiptir: Erdoğan ve ekibinin istek ve düşüncelerinin aksine, halkın siyasete yönelik algısı ve ilgisi başka bir vadiye girmiş ve sorunlar ortaya çıkmıştır. İç çatışma ve çöküş korkusunun hükümet ve Türkiye etrafındaki güçlerle ilgili makro konulara kadar yükselmesiyle ilgili.

Böyle bir ortamda insanlar bizzat Erdoğan’dan bahsetmek yerine, İktidarın kendi politikalarına meydan okuyorlar ve bu sosyo-politik ortamda kamusal alanda değer mücadelelerine yer yok, hatta “Kürt sorunu” diye önemli bir konu bile 2’nci sınıf meselesi haline geldi. Belki de bu, Türkiye’nin küresel koşullara uyumunun işaretlerinden biridir ve yeni yılı böyle bir durumla karşılayacağız.

mesajın sonu/