Gürcistan, Rusya ve Batı arasında karıştı

Uluslararası grup Tasnim Haber Ajansı’na göre, Gürcistan’ın iktidar partisinin hayalindeki fikir Rusya yanlısı parti ve kurucusu milyarder Bidzina Ivanishvili, Rusya yanlısı bir politikacı olarak Gürcistan’da ve Batı’da kalıcı bir stereotip haline geldi. Yukarıdaki açıklama Gürcistan karşıtları, uzmanlar ve dünya medyası tarafından sürekli tekrarlanıyor.

Bunun görünürdeki nedenleri anlaşılabilir. Gürcistan, Rusya karşıtı yaptırımlara katılmamış, Ukrayna’ya silah göndermeyi reddediyor ve bazı Rusya karşıtı muhaliflerin ve gazetecilerin ülkeye girmesine izin vermiyor ve bu pozisyonlarından dolayı övgüyle karşılanıyor. Ayrıca Gürcü yetkililer sürekli olarak Batılı ülkeleri ve Ukrayna’yı bu ülkeyi Rusya ile silahlı çatışmaya sokmaya çalışmakla suçluyor. Başka bir deyişle, Gürcü yetkililer Avrupa Birliği’ne katılmanın bedeli savaşsa “bunu istemiyoruz” diyor.

Ancak, eğer savaş Avrupa Birliği’ne katılmanın bedeliyse “bunu istemiyoruz.” Gürcü yetkililere karşı dürüst olmak gerekirse, Tiflis’in Moskova’nın çıkarları doğrultusunda hareket ettiğini iddia etmek için hiçbir neden yok. Bu, Gürcistan içindeki gerilimin ve Brüksel ve Kiev ile yaşanan anlaşmazlığın nedenlerinin başka yerde aranması gerektiği anlamına geliyor.

Ne değildir

Ne değildir

Ne değildir

Ne değildir

Ne değildir

Ne değildir

Ne değildir

Ne değildir

Ne değildir

Ne değildir

Ne değildir

Ne değildir? Strong> >

Gürcü yetkililere yönelik Rusya yanlısı davranışlara ilişkin suçlamaların son dalgası, yabancı ajanlara ilişkin bir yasanın çıkarılması girişimlerine karşı ülkede kitlesel protestoların gerçekleştiği Mart ayında geldi.

Protestocuların ana sloganlarından biri şuydu: “Rus yasalarına hayır”. Bu kanun aslında Rusya’daki kanuna benziyordu. Ancak protestocular bu slogana başka bir anlam daha yüklediler ve o da Gürcü otoritelerini Rusya ile uyumlu politikalar izlemek ve benimsemekle suçlamaktı.Ancak bu suçlamalar nispeten gerçek dışıdır ve hükümet ve iktidar partisi karşıtları tarafından ortaya atılmıştır. ülke. Gürcü yetkililerin son birkaç yıldaki eylemlerine baktığımızda aralarında Rusya yanlısı adımlara rastlamak oldukça zor.

2023 yılında ülkenin Rusya ile diplomatik ilişkisi bulunmuyor. İki ülke arasında hava iletişim hatlarının bulunmaması, Rusya’nın Ukrayna’ya saldırısını kınamak, Ukrayna’nın toprak bütünlüğünü savunmak ve desteklemek ve BM kararlarında Ukrayna lehine olumlu oy beyan etmek, mevcut Gürcistan hükümetinin Moskova’nın kararına karşı hareket etme eylemlerinin örnekleridir.

Son birkaç aydaki protestolar sırasında, (Ivanishvili’nin desteği sayesinde iktidara gelen) ülkenin cumhurbaşkanı Salome Zurabishvili de dahil olmak üzere pek çok kişi, Avrupa-Atlantik entegrasyonuna giden yolun Gürcistan anayasasında yazılı olduğunu hatırlattı. .

Böylece eleştirmenler anayasal gerekliliklerin yetkililer ve iktidar partisi tarafından ihlal edildiğine dikkat çekti ancak geriye dönüp baktığımızda 2018 reformları sırasında bu tasarının tam olarak Avrupa yapılarına doğru ilerlediğini görüyoruz. Gürcü Rüyası Partisi’nin faaliyetleri ile bu ülkenin anayasası eklendi.

Ülkenin Avrupa Birliği ve NATO’ya doğru hareketinin Gürcistan’ın eski cumhurbaşkanı Mikheil Saakaşvili tarafından yapıldığı doğrudur, ancak Gürcistan’ın Avrupa yapılarına entegrasyon süreci bu süreçten sonraki tüm partiler ve hükümetler tarafından güçlü bir şekilde takip edilmiştir.

Kararla ilgili bir başka klişe. Gürcistan’ın Batı’nın Rusya’ya yönelik yaptırımlarına uymaması elbette Gürcü yetkililerin açıklamalarından kaynaklanıyor: defalarca ülkenin Rusya’ya yönelik yaptırımlara katılmayacağını söylediler, ancak pratikte bu durum böyle değil. Geçen yılın temmuz ayında ABD Dışişleri Bakanlığı, Gürcistan’ın Rusya’ya karşı uygulanan uluslararası yaptırımlara düzenli olarak uyduğunu belirten bir rapor yayınladı.

Rusya’nın pragmatizminin nedenleri Gürcistan’ın hayali

Gürcistan hükümetine Rusya’yı kayırdığı yönündeki suçlamaların belki de ana kaynağı, Moskova ile pragmatik ilişkiler kurma girişimidir. Bu yaklaşım son aylarda gerçekleşmedi. Örneğin 2015 yılında Gürcistan’da bir NATO eğitim merkezinin açılışı sırasında ülkenin şu anki başbakanı Irakli Garibaşvili şunu vurguladı: “NATO askeri eğitim merkezinin faaliyeti hiçbir şekilde Rusya’ya karşı olmayacak” ama Batı ile yakınlaşma politikalarına göre bu merkezin açılması şarttır.

Ukrayna’da savaşın başlamasından bu yana Gürcü Rüyası liderleri, bir merkezin açılmasına izin vermeyeceklerini defalarca belirtmişlerdir. Bu parti iktidarda kaldığı sürece Rusya’ya karşı “ikinci cephe” çünkü Ukrayna’ya silah göndermenin Moskova için kesin bir kırmızı çizgi olduğuna inanıyorlar.

Mevcut hükümet ve iktidar partisi üyeleri için, 2022 Rusya’nın dış politikasının ne kadar öngörülemez olabileceğini gösterdi ve Moskova’nın Mart protestolarına şiddetli tepkisi, Gürcistan’ın Rusya’dan gelen tehditlere karşı Ukrayna’dan çok daha savunmasız olduğunu hatırlattı. -Sovyet alanı. Moskova’nın politikalarına ilişkin korku, Gürcistan liderliğinin aşırı Batı yanlısı bir yol izlediği her seferinde, Rusya’nın ayrılıkçıları desteklemeye başlaması veya ordunun savaşa girmesiyle ülkenin Moskova ile ilişkilerinin giderek gerginleşmesi gerçeğiyle daha da güçleniyor.

Fakat bu süreçte önemli olan sadece Gürcistan’ın kalması ve bu ülkenin Rusya ile karşı karşıya gelmesinde batılı ortakların desteğinin olmaması.

Öte yandan Gürcistan’ın nüfusu aynı zamanda Rus tarafından da tehdit altında hissediyor. Ukrayna’nın yaklaşan savaşı kaybetmesi durumunda Rusların bir sonraki hedefinin Gürcistan olabileceği korkusu. Hem hükümet karşıtları hem de destekçileri bu güvenlik algısı konusunda hemfikir; Gürcülerin %72’si böyle düşünüyor.

Gürcü toplumu açısından Rusya tehdidine yanıt vermenin farklı yolları var. Geçtiğimiz yılın ikinci yarısında yapılan anketlere göre Gürcülerin yüzde 36’sı, Rusya ile uzlaşma pahasına Rusya ile bir savaşın önlenebileceğine inanıyor ve bu, Gürcü Rüyası iktidar partisinin de tam olarak önerdiği yaklaşım. Ruslarla etkileşime geçmek.

Öte yandan Gürcü halkının yüzde 22’si bu görüşe katılmıyor. Ankete katılanların geri kalanı ya bu soruya nasıl cevap vereceğini bilmiyor ya da Rusya ile savaş riskinin çok uzak olduğuna inanıyor.

Aynı zamanda insanların çoğunluğu hala Rusya’nın Rusya’ya karşı savaşa gireceğine inanıyor. Gürcü yetkililer Rusların etkileşimi konusunda fazla muhafazakar. Mart ayında yapılan anketler, Gürcülerin yüzde 60’ından fazlasının Gürcistan’ın Rusya ile savaşta Ukrayna’ya daha fazla destek göstermesini istediğini ve katılımcıların yarısının Tiflis’in Kiev’e silah sağlaması gerektiği konusunda hemfikir olduğunu gösteriyor. Gerçek şu ki, bazı Gürcüler için Ukrayna ile Rusya arasındaki savaş, toprak bütünlüğünü yeniden tesis etmeye yönelik bir tür vekâlet savaşıdır. Bunun bir örneğini Rusya ile yapılan savaşta Ukrayna ordusunda görev yapan en büyük yabancı gruplardan birini oluşturan Gürcü lejyonerlerin varlığında görülmeli, Güney Osetya ve Abhazya’dan gelen Rus ordusunun gelecekte yapılacak barış anlaşmasına dahil edilmesi gerekmektedir. Uluslararası kuruluşlar tarafından Rusya ve Ukrayna. Aynı zamanda Gürcüler, Rusya destekli Abhazya ve Güney Osetya ayrılıkçılarıyla olan toprak anlaşmazlıklarının güç yoluyla çözülmesine karşı çıkıyor ve büyük çoğunluğu, anlaşmazlıkların müzakere ve diyalog yoluyla çözülmesini istiyor.

“Gürcü Rüyası”nın Sebepleri

Eski Sovyet cumhuriyetlerindeki protestolara uzun süredir çatışma perspektifinden bakılıyor Batı ile Rusya arasında ancak protestolar Gürcistan’da Yabancı Ajanlar Yasasına karşı yürüyüş, iç kökenler ve nedenlerle oluşturuldu.

2022’de Gürcü rüyası, geleceğin nasıl güvence altına alınacağı gibi zor bir soruyla karşı karşıya kaldı. Kendisi için Avrupalılaşmanın, gerilime girmenin ve Moskova ile kavga etmemenin ve aynı zamanda gücünü koruyabilmenin hayali.

Georgia’nın hayali, protestolarla karşı karşıya kalan bu üçlünün ince ipi üzerinde yürümekti. Mart (Mart 1401) ve tartışmalı yasanın geri alınmasının ardından parlamentodaki yabancı ajanlar sokak protestolarını sona erdirdi. Bu, Rusya’nın Gürcistan’a yönelik tehdidinin gerçek ve nesnel bir tehdit olduğu anlamına geliyor. Ancak Rusların tehdidi, Gürcü yetkililerin bunun arkasına saklanabileceği ve bu tehdidi kendi sorunlarını çözmek ve rakiplerine karşı savaşmak için kullanabileceği gerçeğini ortadan kaldırmıyor.

Gürcistan geçen yıl Avrupa Birliği’ne katılmak için başvuruda bulundu. ancak Avrupa Komisyonu aday ülke statüsünü yalnızca Ukrayna ve Moldova’ya tanıdı ve Gürcistan’ın başvurusunu reddetti. Bunun yerine ülke, 12 tavsiyeden oluşan bir liste içeren “Avrupa perspektifini” aldı. Gelecek yılın sınavına daha iyi hazırlanmak ve geçmek için bir öneri.

Bu, iktidar partisine ağır bir darbe indirdi ve Avrupa Birliği’nin ülkedeki siyasi durumdan duyduğu memnuniyetsizliğin açık bir işaretiydi. Avrupa Komisyonu’nun reddi bu ülkede protestolara yol açtı.

Cevap olarak Gürcistan’ın hayali çatışma aşamasına girdi ve ülke, yabancı ajanlara ilişkin yasanın onaylanması için hazırlıklara başladı. İktidar partisinin bu kararı vermesinin birkaç nedeni var. Bu gerekçelerden en basiti ve en doğrusu, Gürcü kamuoyunun kışkırtılmasını mümkün olduğu kadar önlemek için muhalefetin ve Batı’nın desteklediği bağımsız medyanın olanaklarını sınırlamak gibi görünüyor.

Ba%C5%9Fka%20bir%20a%C3%A7%C4%B1klama%20ise%20farkl%C4%B1%20yakla%C5%9F%C4%B1mlar%C4%B1n%20birle%C5%9Fimidir.%20Hafife%20al%C4%B1nma%20hissi%20veya%20G%C3%BCrcistan’a%20Avrupa%20Birli%C4%9Fi%20ile%20m%C3%BCzakere%20etmeye%20%C3%A7al%C4%B1%C5%9Fmak%20yerine%20Avrupa%20Birli%C4%9Fi%20%C3%BCyeli%C4%9Fine%20aday%20g%C3%B6sterilmemesinden%20duyulan%20memnuniyetsizlik%20gibi%20duygular.

Göz Tahmini 2024

Bununla birlikte, dış faktörler yasasına karşı protestoların yayılması, hükümet karşıtlarının popülaritesinde bir artışa yol açmadı ve Gürcü Rüyası’nın iktidar partisi. Bu yasanın yürürlükten kaldırılmasının ardından sokak faaliyetleri hızla ortadan kalktı ve her şey normale döndü.

Her zamanki gibi Tiflis’teki Mart protestoları, renkli devrimler ve Ukrayna Meydanı’na benzetildi ve bir hikayede ve Küresel Anlatı, insanların Batılı demokratik bir toplumda yaşama arzularını nasıl savundukları hakkındaydı, ancak protestolarda gerçek bir drama yoktu. Kalabalıkta gerginlik yoktu ama daha ziyade bir halk şenliği gibiydi.

İktidar karşıtlarının protesto dalgasına göğüs gererek parlamentonun feshini sağlama çabaları hiçbir yere ulaşmadı. Muhalefet Gürcistan’da pek popüler değil. Parçalanmış, ötekileştirilmiş ve yıllardır aynı sloganlar kullanılıyor. Geçen yılın sonunda yapılan anketler, Gürcü Rüyası partisinin muhalefet partisi Saakaşvili yanlısı partiye göre hâlâ dört kat avantajlı olduğunu gösteriyor. Gürcistan’ın Rüya Partisi’nin yüzde 25’i, Saakaşvili’nin partisinin ise sadece yüzde 6’sı var ve ankette diğer partilerin oylarının toplamı yüzde 13’ü geçmiyor. Aynı araştırmaya göre Gürcü halkının yüzde 50’ye yakını bir parti belirleyemedi ama Gürcü toplumundaki bu tür çalkantılara rağmen, bir konuda hemfikirdirler: Gürcülerin mutlak çoğunluğu -yüzde 80’den fazlası- ülkenin Avrupa Birliği’ne üye olmasını istemektedir.

Dolayısıyla Gürcistan’ın başarısı 2024 seçimleriyle ilgili hayal daha çok Avrupa Komisyonu’nun önümüzdeki yıl ülkenin Avrupa Birliği üyeliği hakkında ne söyleyeceğine bağlı ve görünen o ki bu kez Gürcistan’ın üyelik talebini kabul edecekler.

Gürcistan’ın üyeliğinin iptal edilmesinden neredeyse hemen sonra. Yabancı ajanlar yasasının ardından Brüksel ile Tiflis arasındaki kriz yerini ilişkilerin ısınmasına yol açtı. Mart ayının başlarında İngiliz ve Alman dışişleri bakanları birbiri ardına Tiflis’i ziyaret etti ve ardından Avrupa Komisyonu’nun Gürcistan’a aday statüsü vermeye istekli olduğu ortaya çıktı. Bu durumda Gürcistan hükümetinin önümüzdeki aylarda ülkeyi Avrupa Birliği’nden uzak tutacak önlemler almamaya dikkat etmesi gerekiyor.

Brüksel’in tüm siyasi gelişmelerden memnun olmadığı açık. Gürcistan’da şu anda eğilimler var, ancak hiçbiri Bu ülkede güvenebileceği alternatif bir güç yok ve bu nedenle Avrupa Birliği, görünüşe göre Gürcü rüyasının bazı otoriter alışkanlıklarına tolerans göstermeye hazır Mehdi Saif Tebrizi – Rusya araştırmacısı ve Güney Kafkasya

mesajın sonu/