Ekonomik kriz, Türk orta sınıfının yıkıcısı

Uluslararası grup Tasnim haber ajansına göre, Türkiye’deki ekonomik krizin devam etmesi ve Bu ülkenin ulusal para birimi liranın dolar karşısında erimesi vatandaşların durumunu her geçen gün daha da zorlaştırıyor.

Son istatistikler fiyatların arttığını gösteriyor Buna enflasyon da eşlik ediyor ve giderek Türk vatandaşlarının satın alma gücünün önemli ölçüde düşmesine neden oldu.

Türk-İş olarak bilinen Türkiye Sendikalar Birliği’nin resmi raporunda, Ocak ayındaki yoksulluk ve açlık sınırı paylaşılarak, açlık sınırının korkunç boyutlara ulaştığı ve Ankara’da yaşayan dört kişilik bir ailenin 15 bin 89 lira gıda bedeli ödemek zorunda kaldığı görüldü. Bu arada, bu maliyet bir ay öncesine kadar 14.431 liraydı.

Ankara’da yaşayan dört kişilik bir ailenin yemek için ödemesi gereken asgari maliyet artarak, bir önceki yıla göre yüzde 4,27 oldu. 12 aylık değişim oranı ise %69,76 oldu. Ankara’da 200 gram ekmeğin fiyatı 8 lira olarak belirlenirken, böylece 4 kişilik bir ailenin aylık ekmeğinin maliyeti bir ay öncesine göre 105 lira arttı.

İlgili giderlerin toplamı Giyim, barınma (kira, elektrik, su, yakıt), ulaşım, eğitim, sağlık ve benzeri ihtiyaçlara yönelik diğer aylık giderler 49 bin lira gibi dudak uçuklatan bir rakama ulaşıyor.

Türk ekonomi analistleri 49 bin lirayı yoksulluk sınırı olarak tanımlarken milyonlarca Türk işçinin maaş tabanı sadece 17 bin lira!

Uzmanlar hükümeti bu konuda uyarıyor Yetkililer şöyle diyor: Türkiye’nin bütün halkı fakirleşiyor ve üst nüfusun sadece küçük bir azınlığı lüks içinde yaşıyor. Bu durum tam olarak 2021 yılında başladı ve ekonomistler son 3 yılda benzeri görülmemiş bir enflasyon ve hızla artan maliyetlerle Türkiye’nin orta sınıfını adeta yok ettiğine inanıyorlar.

Para ve maliye politikasıyla tehlikeli bir oyun

Şimdi Türkiye enflasyonun açık bir örneğidir Gallup yaşanıyor ve milyonlarca vatandaş yiyecek almakta zorlanıyor. Türk ekonomi analistleri, bu durumun ülkelerinde benzeri görülmemiş bir durum olduğunu ve krizin ana nedenlerinden birinin hükümetin çalışmaları ve Erdoğan’ın politikalarının etkisizliği olduğunu söylüyor.Türk ünlüler şunları söylüyor: “Türkiye’de enflasyon orta sınıfın yok olduğu noktaya ulaştı. !” Türkiye ekonomisinin sürekli kötüleşmesinin ve gelir dağılımındaki dengesizliğin temel nedeni, Eylül 2021’den 2023 ortasına kadar süren ve birçok zarara yol açan banka faizlerini düşürme politikasıydı.

Yilmez, bir zamanlar Türkiye Hazine Bakan Yardımcısı Bode’nin şöyle dediğini söylüyor: “Türkiye’de enflasyondaki büyük sıçrama, halkın tüm gelir oranlarını bozan yanlış ve dengesiz gelir dağılımı politikasından kaynaklandı.” Maalesef öngörüm 2024 yılında da durumun kötüleşmesinin devam edeceğini gösteriyor. Türkiye’de gelir dağılımı hızla bozulmaya devam ediyor. Analizimizde kişisel gelir dağılımındaki eşitlik ve eşitsizliği ölçmek için iki ölçü kullanıyoruz: Birincisi sıfır ile bir arasında değişen ve sıfıra yaklaştıkça eşitliğin arttığını, yaklaştıkça eşitsizliğin arttığını gösteren Gini katsayısı. birine. 2021 yılında 0,415 olan Gini katsayısı 2022 yılında 0,433’e yükseldi. Buna göre 2022 yılında gelir dağılımı 2021 yılına göre kötüleşti. İkinci ölçütümüz, nüfusta en yüksek gelir payına sahip yüzde 20’lik kesimin elde ettiği gelir ile en düşük gelir payına sahip yüzde 20’lik nüfus grubunun elde ettiği gelir arasındaki farkı gösteren P80/P20 oranıdır. P80/P20 oranı 2022’de 2021’e göre daha da arttı (fark 8 kattan 8,44 kata çıktı). Yani en çok kazananlar ile en az kazananlar arasındaki fark giderek büyümüş, garip ve inanılmaz bir uçurum oluşmuş gibi görünüyor. 2022 yılında en büyük artış %15,7 ile en yüksek gelire sahip olan küçük nüfus grubunda yaşandı. Türkiye’nin GSYİH’sı), 85 milyonluk ülke nüfusunun yalnızca %20’si en yüksek gelir grubuna sahipken, geri kalanı (80) toplam nüfusun %’si) toplam gelirin %50,3’ünü almaktadır. Bu dağılım yıldan yıla bozuluyor ve toplumun en zengin kesimi her geçen gün daha da zenginleşiyor. /Tasnim/Uploaded/Image/1402/07/07/1402070716474747128449424.jpg”/>

Türkiye’de eşitsizliğin ve sınıf farkının eşi benzeri görülmemiş bir şekilde artması, İstanbul, Ankara, İzmir ve Antalya gibi metropollerde birçok ailenin uzak kasabalara ve şehirlerin kenar mahallelerine gitmesine neden oldu ve bu olgunun aynı zamanda sosyal ve kültürel bazı sonuçları da var.

2002 yılında iktidara geldiği Adalet ve Kalkınma Partisi, eşitliğin en üst düzeyde yaratılmasına çalışmak, kaynak dağılımında adalet, maliyeyle mücadele gibi sloganları defalarca vurguladı. yolsuzluk. Ancak şimdi ve söz konusu partinin 22 yıldır Türkiye’yi yönetmesi durumunda, eylem alanında ilk sloganlar rengini kaybetmiş görünüyor.

mesajın sonu/