Almanya’nın İsrail’e tek taraflı destek için ifade özgürlüğüyle güçlü yüzleşmesi

Uluslararası Tasnim haber ajansının raporuna göre, Berliner Zeitung gazetesinde Almanya’nın özellikle Gazze savaşı sırasında Siyonist rejime yönelik yanlış politikalarını eleştiren bir yazı yer alıyor ve bu yazı McCarthy dönemini anımsatıyor.

Yazar şöyle devam etti: Eğer bana birkaç yıl önce bugün Almanya’da İsrail ve Gazze konusunda neler olacağını tahmin etseydiniz, bunun bir fantezi olduğunu düşünürdüm.

Sosyal Demokratlar, Yeşiller ve Liberallerden oluşan bir Alman koalisyon hükümeti, rejime koşulsuz askeri ve diplomatik destek garantisi verdi; rejim artık soykırım şüphesiyle Lahey’deki Uluslararası Adalet Divanı’na cevap vermek zorunda – mahkemenin kendisi de bu şüpheyi dile getiriyor muhtemel olarak sınıflandırır. Bu durumda, aralarında Nancy Fraser, Lori Anderson ve Masha’nın da bulunduğu, aralarında Yahudi sesleri de bulunan, insan hakları ve uluslararası anlayış için çalışan uluslararası üne sahip aydın ve sanatçılar Almanya tarafından çeşitli etkinliklere davet edilmiyor, konuk profesör kürsüleri ve ödül törenleri iptal ediliyor. Gessen.

Bu insanların suçu Gazze’deki yaygın savaş suçlarını ve insan hakları ihlallerini dile getirmek ve Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nun da şiddetle talep ettiği bir şeyi talep etmektir. Gazze’deki anlamsız katliamlara son vermek için acil ve kalıcı ateşkes anlamına geliyor. Şu anda Gazze Şeridi’nde Siyonist rejimin bombalamalarında 13.000’i çocuk olmak üzere 33.000’den fazla insan mağdur durumda ve bu bölgede bir kıtlık felaketi kapıda, Alman hükümeti ve yetkilileri, kanunları çiğneyenlerin sayısı neredeyse her geçen gün artıyor. Batı Şeria’daki sürgünleri konu alan “Başka Ülke Yok” filmiyle Berlinale Belgesel Film Ödülü’nü kazanan İsrailli Yuval Abraham ve Filistinli Basel Adra, önde gelen siyasetçiler ve medya tarafından Yahudi karşıtlığıyla suçlandı. Savaş sırasında Siyonist rejimin talebi üzerine ve ayrıca dünyanın önde gelen iki insan hakları örgütü olan Uluslararası Af Örgütü ve İnsan Hakları İzleme Örgütü’nün “apartheid” kelimesini kullanmaya cesaret etmeleri nedeniyle yaklaşık on kat talep ettikleri Alman silah teslimatlarına son verilmesi. Birkaç yıl boyunca site üzerinde derinlemesine çalışmalar yaptıktan sonra İsrail ile ilgili olarak yıllardır kullanıyorlar. Bu nedenle, bugün Birleşmiş Milletler’e, uluslararası yasalara ve Almanya’da tanınan insan hakları kuruluşlarına başvuran herkes, gönülsüz, İsrail düşmanı ve Yahudi aleyhtarı olarak kabul ediliyor.

Hikayenin tamamı bu değil. Yunanistan’ın eski maliye bakanı Yannis Varoufakis ve ünlü İngiliz Filistinli cerrah ve Glasgow Üniversitesi rektörü Ghassan Abusita gibi birkaç yıldır tutuklu bulunan bu tür kişilerin artık Almanya’ya girmelerinin ve burada faaliyet göstermelerinin yasaklanmasını bile beklemeliler. Almanya’ya girdikten birkaç saat sonra Berlin havaalanında kaldılar ve ardından ülkelerine geri gönderildiler.

Ancak bu kişilerin konuşma yapması gereken üç günlük Filistin kongresi iptal edildi. iki saat sonra polis tarafından elektriği hızla kesti Yasağın resmi nedeni, 87 yaşındaki Filistinli araştırmacı ve yazar Salman Abu Sita’nın çevrimiçi katkılarıyla kongrede açıklandı. Birkaç gün önce Sita’ya, bir yazısında gençliğinde Filistin direniş hareketi Hamas’ın 7 Ekim 2023’te İsrail’e saldırısını gerçekleştirecek kişilerden biri olabileceğini belirttiği için faaliyet ve giriş yasağı getirilmişti. Bir konuşmacının görüntülü mesaj yoluyla şüpheli açıklamalarda bulunması nedeniyle bir kongrenin tamamının iptal edilmesinin hangi yasal dayanağı olduğu yetkililer açısından belirsizliğini koruyor.

“> Bu makale şöyle devam ediyor: Anketlere göre, Almanların yüzde 69’u İsrail’in Gazze’deki eylemlerini haklı bulmadığını, ülke siyasetçilerinin İsrail’e koşulsuz destek vermeye devam ettiğini vurguluyor. Bunu yaparak, süreci eleştirenlere karşı giderek daha acımasız önlemler alıyorlar ve ifade özgürlüğü ve uluslararası hukuk standartlarıyla tehlikeli bir yüzleşme sürecine girmiş oluyorlar. Böylece Almanya giderek daha fazla baskıcı-otoriter bir düzene doğru sürüklenme tehlikesiyle karşı karşıya kalıyor. Almanya uzun süredir itibarını israf ediyor ve tamamen yok ediyor. Bu aynı zamanda Nikaragua’nın Almanya’ya karşı Uluslararası Adalet Divanı’nda Gazze soykırımındaki suç ortaklığı nedeniyle yaptığı şikayette de yansıtılmaktadır; bu süreç Küresel Güney’de geniş çapta destek görmüştür. İsrail’i eleştiren olaylara yönelik “iptal kültürünün” yaygınlaşması nedeniyle uluslararası sanatçı ve aydınlar giderek Almanya’dan uzaklaşıyor. Örneğin, Fransız Nobel ödüllü Annie Arnaud, Almanya’nın devlet tarafından işletilen kültür kurumlarını boykot etme çağrısı yapan bir girişime katıldı çünkü kendisine göre Almanya, ifade özgürlüğünü baskılayan “McCarthy” politikaları izliyor.

Alman gazetesi şöyle devam etti: Alman federal hükümetinin bu yanlış yöneliminin nedeni, bu ülkenin tarihsel nedenlerden dolayı kendisini İsrail’in yanında sımsıkı durmak zorunda görmesidir. Peki uluslararası hukuka, insan haklarına ve ifade özgürlüğüne karşı tavır almak, insanlık tarihinin en büyük suçundan gerçek bir ders olabilir mi? Belirli bir rejimle ebedi ve koşulsuz dayanışma sözü vermek, o rejimi kimin yönettiğine (İsrail örneğinde şu anki durumda) ve onun ne yaptığına tamamen kayıtsız kalmak, ahlaki açıdan doğru bir sonuç mudur? Dayanışmamızın daha çok yaralılara yönelik olması gerekmez mi? Geçmişteki bu günahın, Alman hükümetlerinin köken, milliyet, ten rengi ve din ne olursa olsun insanların haklarını özellikle tacize, travmaya ve ölüme karşı koruması gerektiği sonucuna varması gerekmez mi? Peki Alman politikacılar neden Gazze halkını desteklemiyor? Neden bu hakları savunanlar ve daha fazla cinayetin önlenmesini isteyenler Alman kamuoyundan dışlanıyor ve yasaklanıyor? Şu anda Almanya’da hakikat ve hukuk altüst olmuş durumda ve dünyanın geri kalanı başlarını sallıyor.

mesajı sonlandır/