Doğu olayına bakış|İran-Çin ilişkilerinin yavaşlamasına Tahran ve Pekin’in katkısı

Uluslararası grup Tasnim haber ajansına göre, uzmanlar ve There arasında ciddi bir zorluk var Tahran ile Pekin arasındaki ilişkilerin neden yüksek seviyelere ulaşmadığını merak eden İranlı analistler var. Bu soru kalkınma uzmanlarının gündemine geldi çünkü İran İslam Cumhuriyeti ile Batılı ülkeler, özellikle de Avrupa Birliği ve ABD arasındaki ilişkilerin yavaşlaması nedeniyle ülkenin temel ihtiyacı olan İran’ın kalkınması sorunu ortaya çıkıyor. yabancı yatırım, endüstriyel ekipman ve teknoloji ithalatı, İran’ın Çin’den başka seçeneği kalmamasını sağlamanın bir yoludur. Sonuç olarak mevcut durum nasıl değiştirilmeli?

İran’ın ikili ilişkilerinin derinliğine bir bakış. ve Çin:

Başkanı İran Ticaret Odası, şunları söyledi: “Şu anda İran ile Çin arasındaki ticaret hacmi 30 milyar doların üzerinde. Ancak iki ülkenin ticaret tavanı 50 milyar dolara kadar çıkarılabilir. Bu 30 milyarın 14 milyar doları İran’ın Çin’e ihracatının, 16 milyar doları ise Çin’den İran’a yapılan mal ve ürünleri içeriyor. İran’ın bu doğu ortağına ihracatının yüzde 80’inin petrol türevleri olduğunu belirtmekte fayda var. Ancak İran’daki olumlu yatırım koşulları göz önüne alındığında ve bölgesel rakiplerle karşılaştırıldığında Pekin’in bölgeye yalnızca 3 milyar dolar yabancı yatırım yaptığı görülüyor. 13. hükümetin üç yılı, İran’ın petrol ve gaz endüstrilerinin kapasitesiyle karşılaştırıldığında çok küçük.

Ayrıca ticari yatırımların miktarını da karşılaştırıyoruz. Pekin ile İran İslam Cumhuriyeti’nin bölgesel rakipleri Riyad ve Abu Dabi arasındaki alışveriş ilginç sonuçlar vermiyor, öyle ki Çin ile Suudi Arabistan arasındaki alışverişin hacmi 2023’te 120 milyar dolardan oluşuyor ve ABD ile Arap Emirlikleri’nin bu rakamı 100 milyar dolara yakın.

Yukarıda bahsedilen ekonomik sorunların yanı sıra, Çin’in Batı Asya bölgesindeki cansız siyasi varlığı da endişe verici. Bir neden; Bu, Pekin’in bölgemizde yalnızca ekonomik varlığının olduğu ve bu varlığın genel olarak Basra Körfezi’nin güney ucuna doğru yöneldiği anlamına geliyor. Hatta Mescid-i Aksa fırtınası operasyonu hikayesinde dünya ticaretinin tehlikeye girdiğini düşünerek Çinlilerin üstünlüklerini artırmaya çalıştıklarına ve hiçbir tarafla uğraşmadıklarına şahit olduk.

Sonuç olarak İran’daki uzmanlar ve analistler iki kategoriye ayrılıyor: Bazıları ilişkilerin önündeki temel engelin yaptırımlardan kaynaklanan sorunlar, uluslararası sözleşmelerin kabul edilmemesi ve yönlendirilen siyasi riskler olduğuna inanıyor İran’da; Diğer grup ise borsalardaki artışın temel sebebinin idari kurumlardaki istikrarsızlık, dalgalanmalar dahil yasal ve düzenleyici sorunlar olduğunu söylüyor Döviz kuru ya fiyatlamasıdır ya da işbirliği noktaları yaratmaya yönelik ulusal bir vizyonun olmayışı ve son olarak İran’da batılı politikacıların ve komisyoncuların varlığıdır.

Sorun nerede?

Şüphesiz dış ilişkilerin önündeki engellere ve her iki tarafın argümanlarına sempatiyle bakarsak her ikisinin de sorunları doğru hesapladığını görebiliriz. Ancak iç ve dış faktörlerin her birine göre ayrı bir katmanı yani stratejik ve taktik ilişkileri ifade eder.

Yani göre Yaptırımlar ve uluslararası anlaşmaların kabul edilmemesi de dahil olmak üzere dış sorunlar nedeniyle İran ile Çin arasındaki ilişkilerin stratejik düzeyde sorunlu olduğu, Çin tarafının ise geniş bir ilişkiye sahip olmak istemediği ortaya çıktı. İran ile.

Bu önemi anlamak için örneğin Çin ile İslam Cumhuriyeti arasındaki en önemli işbirliği gibi argümanlar da verilebilir. İran’ın son on yılda, yani 25 yıllık bir işbirliği belgesi için bir mutabakat zaptı imzalanması veya İran’ın petrol sahalarındaki ortaklığın ancak JCPOA’nın kabul edilmesinden sonra oluşması veya JCPOA’nın kabul edilmesinden sonra olması Çin Devlet Başkanı Xi Jinping Tahran’ı ziyaret etti. Tahran ile Pekin arasındaki ikili ticaretin en yüksek seviyesi JCPOA kabul döneminin sonunda yaşandı ve bu rakam yaklaşık 50 milyar dolara ulaştı.

Bu Şimdi ile iç sorunlara işaret eden faktörler, küçük sermayelerin veya genellikle devlete ait olmayan ve örneğin Çin pazarının marjını içeren orta ve orta ölçekli Çin şirketlerinin çekilmesi gibi taktiksel konularla ilgilidir; , teknolojiyi kullanan endüstrileri içerir Çinli iş adamlarının yüksek düzeyde veya küçük sermayeleri olmadığı düşünülürse, küçük olmalı ve küçük ve orta ölçekli yatırımcıların hukuki sorunlarını ve idari işlemlerini çözmede aktif olmalıdır. Mikro yatırımcının risk toleransı daha azdır ve bu mikro ortakların hükümete karşı daha az azim ve kararlılığa sahip olduklarını söylemeye gerek yok, sonuç olarak riskten çok kaçınıyorlar ve en küçük endişeler, hatta idari sorunlar olduğunda bu projeler iptal ediliyor.

Pakistan gibi siyasi ve hatta terörist çatışmaların artık gözlemlendiği ülkelerde Çin’in varlığının deneyimi ve Çin’in eş zamanlı olarak 55 yatırım yaptığı gerçeği milyar dolarlık yabancı yatırım yapılması, Çinliler için idari sistemin ve iç siyasi istikrarın belirleyici bir faktör olmadığını ve genel olarak Komünist Partinin yatırımının yüksek hacimden kaynaklanan riskli bir sermaye olduğunu gösteriyor. ticaret dengesi fazlası.

Ayrıca Çin Komünist Partisi’nin risk alan yatırımcısının darbelere ve sivil olaylara karışan Afrika ülkelerindeki deneyimi savaşların aynı anda yaşanması da göz ardı edilemez.

Ancak genel olarak İran’la ilgili olarak Çinlilerin açıkça şunu istediği söylenebilir: Uluslararası normlara riayet ederler ve hiçbir şekilde İran’la ilişkinin bedelini ödemezler. Amerika’ya karşı sorumluluk almazlar ve yalnızca Batı Asya’daki stratejik çıkarlarının İran tarafından sağlandığı ölçüde Amerikan yaptırımlarına uymazlar.

mesajın sonu/