“Nekbe Günü”nden Direniş Gününe Filistin

Uluslararası grup Tasnim haber ajansına göre, yıkım Gazze Şeridi’nde son dönemde yaşanan savaş hayal gücünün ötesindedir; Nekbe Günü’nden bu yana geçen 76 yıldaki işgalin ve sahte İsrail rejiminin kuruluşunun doğrudan tezahürlerinden ve sonuçlarından yalnızca biridir.

İsrail’in kuruluşunun sonuçları ve bu rejimin ayrımcı ve işgalci politikaları hakkında yaratılan kamuoyu imajı, izleyiciye işgal altındaki toprakların büyük bölümünde yaşanan gelişmeleri daha çok hatırlatıyor ve Batı Şeria. Özellikle 2005 yılında Siyonistlerin Gazze Şeridi’nden zorla çekilmesi ve bu şeritte inşa edilen 13 Siyonist yerleşim yerinin yıkılması bu düşünceyi güçlendiriyor ancak 1976’dan sonra Siyonist işgalinin tezahürleri Gazze Şeridi’nde hala görülebiliyor. Aslında birçok Filistinli gibi Gazze’nin ve sakinlerinin kaderi Nakbat gününe ve Filistin köyünün 530’unun tamamen yok edilmesine ve en az 70 Filistinlinin terör tarafından öldürülmesine ve katledilmesine bağlı. Siyonist rejimin ekipleri bu günü “Nakba Günü” olarak adlandırıyor. Zamanın geçmesi ve diğer yandan Gazze Şeridi’nin işgal altındaki toprakların merkezi bölgelerine, Batı Şeria’ya ve Kudüs şehrine olan coğrafi uzaklığı nedeniyle, Gazze’nin de işgalden ciddi şekilde etkilendiğini hayal etmek biraz zor. Nakbat’ın sonuçları.

Fakat gerçek şu ki Gazze Şeridi, Siyonist rejimin sömürgeci yaşamının en başından itibaren İsrail işgali. Çok sayıda Filistinlinin yerinden edilmesi, Gazze Şeridi’nin küçük yüzölçümüne rağmen 1948-1949 yılları arasında 8 mülteci kampının oluşmasına yol açtı.

Elbette İsrail işgalinin tamamı bu kadar değil ve Siyonistler, çeşitli işgal politikaları uygulayarak Filistinlilerin doğal yaşam hakkını ciddi şekilde kısıtladılar. Siyonist rejim, 1967 yılındaki Altı Gün Savaşı’nda işgal ettiği topraklara Kudüs’ü, Batı Şeria’yı, Gazze Şeridi’ni, Golan Tepeleri’ni ve son olarak Sina Çölü’nü ekledi. Gazze Şeridi ve Batı Şeria’nın işgali 1994’e ve Oslo Anlaşması’nın imzalanmasına kadar devam etti.

1967’den 1985’e kadar 13 Siyonist yerleşim yeri Gazze Şeridi’nde en önemlileri Kafar Darum, Netsarim, Morag, Ertaş, Gush Qatif ve Netser Hezani olmak üzere yerleşim birimleri kuruldu. Siyonist yerleşim birimlerinin nüfusu 2004 yılında yaklaşık 7 bin kişiye ulaşmıştı. Bu miktar Gazze Şeridi nüfusunun neredeyse yüzde birini içeriyordu ancak Siyonistler Gazze topraklarının %25’ini yerleşimlerine tahsis etmişti.

“Sara Roy”, “Gazze Şeridi’nin Kalkınmasının Ekonomi Politiği” kitabında şöyle yazıyor: Gazze’deki Siyonist varlığı sona erdiğinde, bu şeridin her mil karesi 2 bin kişinin yaşadığı yerdi. Filistinliler yaşıyor ve toplanıyorlardı ama aynı zamanda Siyonist yerleşim yerlerinin her bir milinde 115 yerleşimci yaşıyordu.

Filistin’in diğer tarafı Siyonist işgali, Siyonistlerin Gazze’deki varlığının sonlarına doğru bu şeritteki tek havaalanının yıkılmasıydı. Yaser Arafat hükümet havaalanı 1998 yılında Gazze’nin güneyinde kuruldu, ancak 2000 yılında ikinci intifadanın başlamasıyla birlikte İsrailliler bu havaalanını bombaladı ve en sonunda 2001 yılında tamamen yok etti.

İsrail’in işgal politikaları sonucunda Gazze Şeridi’nde Siyonist rejime karşı daha büyük bir toplumsal direniş eğilimi ortaya çıktı. 1980’lerin sonlarından itibaren direniş grupları resmi olarak faaliyetlerine başlamış ve birkaç yıl içinde Gazze Şeridi’nden gelen Siyonistlerin bu bölgede güçlü bir taban oluşturması ve Hamas’ın 2006 Filistin parlamento seçimlerinde zafer kazanması, bu durumun oluşmasına yol açmıştır. Filistinli bu grup tarafından kabinelenen Siyonist rejim, Gazze’ye ambargo ve abluka politikasını gündemine almış ve en ağır sömürge ve güvenlik önlemlerini uygulayarak Gazze Şeridi’ni birkaç yıl boyunca dünyanın en büyük açık hava hapishanesine dönüştürmüştür. Bu kanala insani yardım girişi 2007 yılından itibaren Siyonist rejimin gündemine girmiştir. Bu kuşatma sonucunda Gazze Şeridi’nde gıda güvenliği ciddi şekilde tehdit altına girdi ve genç nüfusun işsizliği birkaç yıl içinde %50’ye yükseldi. Bu kuşatma son 17 yıldır devam ediyor ve Mescid-i Aksa fırtına operasyonunun başlamasından bu yana daha yoğun bir şekilde takip ediliyor.

Son sırada 10 yılda, neredeyse her iki yılda bir Siyonistlerin Gazze Şeridi’ne askeri saldırısına tanık oluyoruz ve bu savaşlar sonucunda Gazze’de yaşayan 50.000’den fazla Filistinli şehit düşüyor.

Gazze Şeridi’ndeki yıkım miktarının konutların yüzde 62’sini, yani 290 binden fazla evin tamamen yıkılacak kadar olduğu, daha fazlasının ise tamamen yıkıldığı söyleniyor. Bu şeridin nüfusunun bir milyondan fazla insanı evini kaybetti. Ayrıca Dünya Bankası geçtiğimiz günlerde bu bölgenin yeniden inşası için 18,5 milyar dolara ihtiyaç olduğunu açıklamıştı. Bu rakam Filistin’in gayri safi yurt içi hasıla değerinin yüzde 97’sine denk geliyor. Gazze Şeridi’nde, tabii ki bu kez uyanan vicdanların öfkesiyle karşı karşıya kalan Nekbe’de daha felaket durumdalar. Batı, suçlu Siyonist yöneticilerin dünya halklarının öfkeli gözleri önünde ve uluslararası mahkemeler önünde yargılanmasını talep eden vicdanlara sahiptir.

Gazze’deki direnişin tarihi

Gazze Şeridi’nin Batı Şeria’ya kıyasla Siyonist rejimin merkezi hükümetinden uzak olması bir yandan daha güçlü. Bu bölge halkının tarihsel eğilimi, Gazze Şeridi’nde Siyonist rejime karşı İslami direniş gruplarının güçlenmesinin temelini oluşturan İsrail’e karşı direniş fikrini sağladı. İşgalcilerin Gazze Şeridi’nden çekilmesi ve 2006 yılında Hamas’ın zaferiyle sonuçlanan ikinci Filistin parlamento seçimlerinin yapılması ve bu grubun bir süre sonra özyönetim içindeki bir sonraki kabineyi kurma sorumluluğunu üstlenmesinin ardından, El Fetih grubunun bozulmasıyla iki Filistinli grup arasındaki görüş ayrılıkları arttı.

Bu olaylar sonucunda Haziran 2007’den bu yana, Filistin İslami Direniş Hareketi veya Hamas, Gazze Şeridi’nin kontrolünü ele geçirdi. Bu gelişmelerle eş zamanlı olarak Siyonist rejim de Gazze’ye yönelik şiddetli ve çok katmanlı bir kuşatma başlattı. İsrail’in tüm işgal politikalarına rağmen direniş gruplarının son 17 yılda bu bölgede Siyonistlere karşı yeni bir üs oluşturmayı başarması, güç dengesinin büyük ölçüde Filistinliler lehine kaymasına neden oldu. Önceki yıllarda Filistinli grupların tek yetenekleri hafif ve kişisel silahlar ile gerilla ve şehitlik operasyonlarıyken, Gazze’de direniş gruplarının kurulması, roketler ve her türlü füze dahil ağır silahlardan oluşan bir cephanelik inşa edilmesi gündemdeydi. .

Öyle ki, Seyfülkuds operasyonunda (Mayıs 2021) Hamas, Siyonist rejimi ilk kez tehdit etmeyi başardı. Şeyh Jarrah’ı almak için mahalleyi boşaltın. Bu savaş, İsraillileri Şeyh Cerrah’da yaşayan Filistinlilerin tahliyesinden çekilmeye zorladı ve bu kez Hamas ve direniş grupları, İsrail’e karşı ilk defa, İsrail’in oynadığı en büyük eylem ve rol olarak kabul edilen kara saldırısını başlattı. Tarihte Filistinlilerin Siyonist işgale karşı bu milletin haklarını savunması.

Son savaşta Siyonistlerin Gazze’deki ilerleyişine ve yaygın yıkıma rağmen direniş grupları şehirleri roketlerle bombalamaya devam etti. Savaşta silahlı İsrail ordusuna tepeden tırnağa direnmeyi başardılar. Ayrıca Hamas’ın kendine özgü stratejisi, İsrail ordusunun sözde temizlediği bölgelerin birçok kez direniş güçlerinin kontrolüne geçmesine neden oldu ve bu da savaşın uzamasının temel nedenlerinden biri.

Direniş gruplarının yardımıyla Filistinlilerin otoritesini artırma süreci birçok uzmanı şaşırttı. Genel olarak bakıldığında, Gazze halkının zor ve zor koşullarına rağmen, sekiz ay süren eşitsiz savaştan sonra Filistin direnişi, muhteşem tasarım ve uygulamayla kolektif hafızada Filistin direnişinin onurlu bir imajını yaratmayı başarmış görünüyor. Mescid-i Aksa fırtınası operasyonunu Filistinliler ve tüm direniş fikrinin destekçileri hatırlasın ki, 7 Ekim, Filistin meselesinin tarihinde ve bu milletin onurunun yeniden tesisi açısından önemli bir başlangıç ​​olsun. /p>

Mesajın sonu /