Siyonist rejimin siyasi ve askeri gücünün özündeki farklılıklar

Fars Haber Ajansı Uluslararası Grubu – Konuk Notu: Benjamin Netanyahu, siyasi, ekonomik ve prestij maliyetlerine rağmen Gazze’ye hava saldırılarını yeniden başlatmaya karar verdi; çünkü bu savaş, rehinelerin serbest bırakılması ve Hamas’ın dağıtılması gibi başarılardan yoksundu. Bu sadece ölüm değil, onun siyaseti olacak, aynı zamanda İsrail sağ hareketinin temel direği olan Likud partisine de ağır bir darbe olacak.

Bu nedenle Likud partisi içinde. Netanyahu’ya karşı muhalefetin oluştuğuna dair işaretler var ki bu en önemlisi, bunun kristalleşmesi rejimin savaş bakanı Yoav Galant ile geçmişte bakanlık yapmış ve şimdi de Netanyahu’nun üyesi olan Netanyahu arasındaki çatışmadır. Likud partisinin siyasi komitesi Son yıllardaki seçimlerde birçok kez yaşandı, ancak benzeri görülmemiş sorun, krizin ortasında iktidarın merkezi odağı olarak kabul edilen Başbakan ile Savaş Bakanı arasındaki anlaşmazlıktı. İsrail için varoluş savaşı.

Bu fark, Gallant’ın Netanyahu ile ortak basın toplantısı düzenlemeyi kabul etmesiyle medyada belirginleşti. Hatta bu konu gazetecilerin gündemine geldi ve rejimin başbakanına bu konuyu sordular. Netanyahu, bunu Savaş Bakanı’na önerdiğini ancak kabul etmediğini itiraf etti.

Bu farklılığın nedeni hakkında iki hipotez düşünülebilir; İlk hipotez, kara operasyonu başlamadan önce Siyonist rejimin iç çevrelerinde tartışılan siyasi kurumlar ile ordu arasındaki farka gönderme yapıyor. Çünkü rejim ordusunun Gazze’ye karadan girme konusunda çekinceleri vardı. Ancak hükümetin siyasi kadrosu bunu görmezden geldi.

Görünüşe göre bu görüş ayrılığı Gallant ile Netanyahu arasındaki çatışmada bir kez daha kendini gösterdi, çünkü rejimin başbakanı ve Netanyahu Radikal Yahudi partilerden diğer bakanlar Saha askeri deneyiminden yoksunlar, Gazze’deki kara savaşının risklerini dikkate almıyorlar ve orduya acil başarı elde etmesi için baskı yaptılar (siyasi ve medya zaferleriyle).

Bunun ikinci hipotezi Her ne kadar ordunun ana komutanları Gazze’de toprak kazanımı sağlamaya yönelik siyasi baskıya karşı olsalar ve bunun uygulanamaz olduğunu düşünseler de, bu Gallant’ın Netanyahu ile sorunu değil. Siyonist rejimin Savaş Bakanı, siyasi kaderini Netanyahu’ya bağlamakla ilgilenmiyor ve daha fazla esiri serbest bırakmadan Gazze’ye hava ve kara saldırılarının kendi topraklarında bir oyun haline getirilmesini düşünüyor.

Görünüşe göre İkinci hipotez üç nedenden dolayı daha ciddi; Her şeyden önce Gallant, Netanyahu’nun ateşkesin devam etmesiyle daha fazla iç ve dış baskı altında kalacağını anladığı için tutukluları (10’a karşı 30) serbest bırakma sürecini sürdürmeyi reddettiğini ve artık bunların canlarının yandığını tespit etti. Netanyahu’nun çıkarları nedeniyle mahkumlar risk altında. /p>

İkinci olarak, Siyonist rejimin Başbakanının istihbarat teşkilatları ve rejimin ordusu gözündeki siyasi güvenilirliği ciddi şekilde zarar gördü. Kısmen Mescid-i Aksa fırtınası öncesi yaşanan siyasi krizden, kısmen de Netanyahu’nun Yahya Senvar’a aldatılma hatasından kaynaklanan son saldırının sonucu.

Netanyahu, Hamas’ın Seyfülkuds’tan sonra ateşkesi ihlal etmeyeceğini düşünüyor, hatta bu konudaki istihbarat raporlarını da görmezden geliyordu. Bu ölümcül hata ve istihbarat teşkilatlarını bu konuda zayıflıkla suçlamak, Netanyahu’nun İsrail güç piramidinde derin bir itibarsızlaşmasına yol açtı ve temelde ordunun desteğine sahip olmayan bir politikacının hayatı sona erdi.

Gallant’ın gözünde Netanyahu’nun konumunu sarsan üçüncü neden, Amerikalıların şu anda Gazze’ye yönelik saldırıların yeniden başlamasına karşı çıkması ve öyle görünüyor ki Savaş Bakanı bile bağımsız temas arayışında. Siyonist rejimin Başbakanını ve Dışişleri Bakanını baypas etmek için Amerikalılarla kanallar var. Bu bağlamda Gallant’ın Anthony Blinken ile İsrail Savaş Bakanlığı binası dışında görüşmesine ilişkin haberler değerlendirilebilir ve Amerikalıların Gazze ve Filistin’in geleceğine yönelik siyasi planlarını paralel olarak geliştirmeleri beklentisinden uzak değildir. Rejimin Başbakanlık ve Dışişleri Bakanlığı ile olan yolları ilerleyin.

Siyonist rejimin iç siyasi atmosferinin eski haline dönmeyeceğine şüphe yok. Mescid-i Aksa fırtınasından sonra ve bu rejimdeki iç farklılıklar eskisinden daha fazla devam edecek.

Bir yıl önce seçimleri kazanıp 65 sandalye kazandıktan sonra Benyamin Netanyahu şunu umuyordu: Türkiye Cumhurbaşkanı’nın, Siyonist rejimin siyasi sistemini anayasa değişiklikleriyle parlamenter sistemden başkanlık sistemine geçirebilmesi ve siyasi yetkisini artırabilmesi; Bugün ise düşüşte olduğundan kabinesindeki bakanlar itaatsizlik ediyor ve onu atlıyor.

mesajın sonu/