Direniş cephesinin Filistin davasına yönelik stratejik manevrası

Uluslararası grup Tasnim Haber Ajansı’na göre, Al Fırtınası Operasyonu’nun başlangıcından bu yana -7 Ekim’den (15 Mehr) Aksa’ya kadar, savaşın üzerinden yetmiş dört gün geçtiği bugüne kadar, pek çok analist, tarafların uğradığı kazanım ve kayıplara ilişkin değerlendirmelerine dayanarak, hangi kararın alınacağı konusunda bölünmüş ve bölünmüş durumda.

Savaşın başlangıcından bu yana uluslararası kamuoyu, Filistin direniş gruplarını savaşın kazananı olarak ilan etti. Bu anlatı, şaşkınlık ve direnişteki Siyonist tutsakların sayısının çokluğu nedeniyle her geçen gün güçlendi. Ancak Siyonist rejimin ağır hava saldırıları, Gazze Şeridi’ne haftalarca süren kara saldırıları ve aralarında kadın ve çocukların da bulunduğu Filistinli şehitlerin sayısının artmasıyla birlikte şu soru ortaya çıktı: “Bu saldırı bu kadar paraya değer mi? “Şehit miydi, yaralı mıydı, Gazze’nin altyapısının yok edilmesi miydi?”

Bölgesel ve uluslararası uzman ve gözlemciler farklı yanıtlar verdi ancak kesinlikle vurgulanması gereken şey, Mescid-i Aksa fırtınasının ilk saatlerde meydana gelen sürpriz operasyonunun, Siyonist rejimin askeri ve güvenlik hegemonyasını, bazı analistlerin ordunun değiştirilmesi ihtiyacından endişe duymasına neden olacak kadar sorguladığıdır. Bu rejimin doktrini Gazze’de ve hatta bölgesel düzeyde konuşuluyor. Bu kişilere göre söz konusu gelişme, her şeyden önce bu rejimin direniş gruplarına karşı kaybettiği caydırıcılığının yeniden tesis edilmesi amacıyla gereklidir.

Mescid-i Aksa fırtınası operasyonu sırasında Siyonist rejimin caydırıcılık gücünün çökmesi, bu mücadelenin en önemli kazanımı, bu rejime karşı farklı cephelerde ortak bir cephenin oluşması olarak değerlendirilmelidir. Farklı cephelerdeki sahaların birliğinin nesnel bir şekilde ortaya konulması, direniş piramidinin en tepesinde yer alan İran İslam Cumhuriyeti’nin, bölgesel ve uluslararası güçlerle doğrudan ve dolaylı koordinasyon içinde caydırıcılığını ve güvenlik bağışıklığını ortaya koyabilmesini sağladı. Tahran’ın diplomatik arenada Hamas’a yönelik baskıyı azaltmak için eylem alanındaki ana aktör haline geldiği, partinin bu operasyonun varlığından haberi olmadığı ancak çatışmanın ikinci gününde sahaya girdiği ve Siyonist ordusunun askeri kuvvetlerinin Gazze’deki yoğunluğunu azaltmak için işgal altındaki bölgelerin kuzeyini tamamen güvensiz hale getirdi. Uzmanlara göre Siyonist ordusunun neredeyse üçte biri, Mescid-i Aksa fırtınası savaşının başlangıcından bu yana işgal altındaki toprakların kuzeyinde Lübnanlı Hizbullah savaşçılarıyla çatışıyor.

Irak direniş grupları da Filistin davasını gerçekleştirmek adına ülkelerindeki üslerden Amerikan kuvvetlerine saldırıp ölü ve yaralılarını alarak kamuoyu ve Amerikalı politikacılar üzerindeki baskıyı artırmayı başardılar. . Yani Siyonist rejimin Gazze Şeridi’ni ateşe verme ve genişletme konusundaki desteğinin amacı, Amerikalıların yeşil ışığıyla Hamas direniş gruplarına yönelik kara saldırısıydı ve geçtiğimiz günlerde yapılan açıklamada da yayınlanmıştı. İsrail medyası Netanyahu, yalnızca Amerikalıların, direniş gruplarının bu ülkenin Irak ve Suriye’deki yasa dışı üslerine yönelik darbeleri nedeniyle geçici bir ateşkesi kabul etmek ve Tel Aviv üzerindeki baskıyı artırmak zorunda kaldığını itiraf etti.

Son olarak Yemen’deki Ensarullah, füze saldırılarıyla işgalci Kudüs rejiminin iç yapısında ekonomik güvensizlik ve istikrarsızlık yaratmaya çalıştı. İşgal altındaki bölgelerin güney kısımlarında ve çok sayıda ticari gemiye el konuldu. Bu eylemle Yemenliler, direniş eksenindeki konumlarını sağlamlaştırmanın yanı sıra, Riyad’a bu ülkenin yetkililerinin de Yemen Ensarullah’ıyla ateşkese bağlı kalması gerektiği yönünde açık bir mesaj göndermeyi başardı.

Ayrıca Yemenliler, MV Palatium III’ü gemisavar “balistik” füzeyle imha etti ve dünyanın en büyük 5 nakliye şirketinden 4’ünü iptal etti (CMA CGM dahil, Hapag-Lloyd, Maersk ve MSC) Bab al-Mandab üzerinden geçmek ve Washington’u Yemen hükümetiyle doğrudan askeri çatışma açısından değerlendirmek amacıyla bu boğazı işgal altındaki topraklara mal geçişi açısından tamamen güvensiz hale getirdikleri ve bu boğazı tamamen güvensiz hale getirdikleri söylenebilir. İsraillilerin ve Amerikalıların askeri hareketlerine neden oldu.

Genel olarak direniş gruplarının, direniş gruplarının yıkılması gibi başarıların yanında, Siyonist rejimin ulusal güvenlik doktrini, yüksek insani kayıplara yol açan ve aynı zamanda direniş gruplarında yer alan önemli sayıda Siyonist tutsağın, birbirlerinin yardımıyla yapbozun parçaları halinde kitlesel bir manevra gerçekleştirmesi amacı ile gerçekleştirilmiştir. Bu sahte rejimin yıkılması ve çöküşü ve aynı zamanda diplomatik, askeri, ekonomik ve hatta İsrail’in ana müttefiki ABD’ye, bu rejim tarafından tutulan tüm Filistinli mahkumların serbest bırakılması da dahil olmak üzere Filistin direniş şartlarını kabul etmesi yönünde baskı yapılması. .

İsrail’i çökertmenin ve yok etmenin tek yolunun “Filistinlilerin” Siyonistlere karşı silahlı mücadelesi olduğunu söylemeye gerek yok ve 7 Ekim’deki Mescid-i Aksa fırtınası operasyonu da bunun başarılabileceğini açıkça gösterdi. İsrail’in bölgesel ve uluslararası ortakları, uluslararası kamuoyunu ve bölge ülkelerinin baskısını harekete geçirerek zayıfladı ve bu sahte rejime diz çöktürdü.

mesajın sonu/+